Wielki kac. Interakcje z alkoholem cz. 2

Metabolizm alkoholu

Tylko niewielka ilość etanolu jest wydalana z moczem lub poprzez drogi oddechowe – resztę organizm ludzki metabolizuje, głównie w hepatocytach wątroby. Tam alkohol etylowy przekształca się w aldehyd octowy za pomocą enzymu dehydrogenazy alkoholowej, a następnie w kwas octowy, który jest od 10 do 30 razy bardziej toksyczny dla organizmu ludzkiego niż sam etanol.
Metabolizm alkoholu w wątrobie przebiega także z udziałem cytochromu CYP 3A4 należącego do rodziny cytochromów CYP 450. Z tego powodu alkohol daje wiele interakcji z innymi lekami, które metabolizowane są przez ten sam enzym.

Metabolizm alkoholu etylowego w organizmie człowieka zachodzi głównie w wątrobie, ale może też zachodzić w mózgu. W ludzkim mózgu występują trzy układy utleniające etanol do aldehydu octowego: dehydrogenaza alkoholowa, cytochrom P450 2E1 oraz katalaza. Po incydentalnym nadużyciu etanol w mózgu metabolizowany jest głównie przez ADH i katalazę. Natomiast w wyniku długotrwałego, systematycznego podawania dużych dawek alkoholu dominującą role w procesie oksydacji przejmuje cytochrom P 450 2E1.
Alkoholizm może powodować obniżenie stopnia metabolizmu leków i zmiany efektu farmakologicznego w wyniku ciężkich poważnych poalkoholowych uszkodzeń patomorfologicznych w tkancie wątrobowej.

Dlaczego alkohol „uderza do głowy”?
Katalaza mózgowa ze względu na wysoki poziom aktywności w istotnych strukturach, takich jak neurony aminergiczne, ma wpływ na ogólne działanie alkoholu. Neurony te cechują się stosunkowo małą aktywnością dehydrogenazy aldehydowej, w związku z czym mają małą zdolność usuwania acetaldehydu powstałego pod wpływem katalazy. Dlatego po spożyciu etanolu następuje lokalne nagromadzenie tego związku i jego psychofarmakologiczne działanie na organizm człowieka.

Objawy kaca

Najczęstszymi dolegliwościami towarzyszącymi kacowi są ból głowy, pragnienie, światłowstręt, nadwrażliwość na hałas, nudności, biegunka, problemy z koncentracją, bezsenność, osłabienie, dreszcze, drgawki, zaburzenia równowagi, rozdrażnienie.
Wskazanie przyczyn kaca nie jest proste. Jako przyczyny kaca wymieniane są hipoglikemia, odwodnienie, zatrucie organizmu aldehydem octowym, niedobór glutaminy i witaminy B12.
Hipoglikemia powstaje prawdopodobnie z powodu tego, że siły organizmu a przede wszystkim wątroby są skupione na detoksykacji organizmu a nie na procesach glukoneogenezy, a więc tworzenia cukrów. Można spróbować „na kaca” jeść cukry proste – np. glukozę, fruktozę znajdującą się w owocach, ale również w popularnych preparatach na kaca.
Inna teoria mówi, że objawy spowodowane są odwodnieniem mózgu. Organizm po spożyciu alkoholu odwadnia się gwałtownie z powodu zdolności etanolu do hamowania działania antydiuretycznego hormonu wazopresyny, co skutkuje zwiększonym działaniem moczopędnym. Pewnie dlatego „suszy”.
Kolejną koncepcją na wytłumaczenie przyczyn kaca jest reaktywność aldehydu octowego. Powstaje jednak pytanie, dlaczego osoby spożywające napoje energetyzujące nie mają kaca? Z drugiej strony, blokada enzymu usuwającego aldehyd gwałtownie zwiększa objawy kaca.
Możliwe, że za kaca odpowiadają również minimalne ilości metanolu w alkoholu, czego dowodem może być zmniejszenie się objawów po zastosowaniu tzw. „klina” czyli po wypiciu niewielkiej ilości etanolu następnego dnia.
Kac może być spowodowany też dużą ilością wolnych rodników, które powstają na skutek metabolizmu alkoholu w wątrobie. Dowodem może być zmniejszenie objawów po podaniu związków typu NAC( N-acetylocysteina, która utlenia wlone rodniki powstałe na skutek rozkładu alkoholu – częsty składnik preparatów na kaca) lub białek kurzych (zawierających aminokwasy, również składnik preparatów na kaca). Witamina C, którą znajdziemy choćby w 2KC wykazuje również działanie antyoksydacyjne. Krótka lista najbardziej znanych interakcji z alkoholem:

Przyczyny interakcji leków z alkoholem 
1. Reakcja disulfiramopodobna:
niektóre leki, które hamując metabolizm alkoholu powodują gromadzenie się aldehydu octowego w organizmie. Związek ten powoduje m.in. silne rozszerzenie naczyń twarzy i innych okolic skóry. Występują silne bóle brzucha, głowy, pocenie się, nudności, spadek ciśnienia krwi (zapaść) i uczucie lęku. Taką reakcje wywołuje disulfiram, który stosuje się w leczeniu alkoholizmu, by zniechęcić alkoholików do wyciągania ręki po kieliszek.
Reakcję disulfiramopodobną oprócz disulfiramu wywołują niektóre substancje przeciwbakteryjne i przeciwpasożytnicze. Szczególnie groźne są pochodne nitroimidazolu np. metronidazol (nawet ten dopochwowy!), nitrofurantoina, także niektóre leki przeciwgrzybicze, np. ketokonazol.
2.Synergizm (sumowanie się działania) leków i alkoholu:
Alkohol nasila hamujący wływ na OUN (patrz poprzedni wpis), przez co pijący są odprężeni, pewni siebie, a ich koordynacja ruchów oraz mowa zostają zaburzone. Nie wolno wobec tego łączyć alkoholu z barbituranami, np. fenobarbitalu (Luminal), benzodiazepinami, np. diazepamu (Relanium), nitrazepamu (Nitrazepam);narkotycznych leków przeciwbólowych (kodeina) leków przeciwastmatycznych, przeciwalergicznych i przeciwuczuleniowych, takich jak chlorpromazyna (Fenactil).
3. Wpływ leków na kinetykę alkoholu podwyższenie stężenia alkoholu we krwi, zaobserwowano po podaniu leków przeciwhistaminowych na nadkwasocie żołądka, tj. po ranitydynie (patrz poprzedni wpis)
4.Wpływ alkoholu na metabolizm leków
warfaryna - nasilenia działania przeciwzakrzepowego




I krótka powtórka z poprzedniego wpisu:
Alkohol zwiększa ryzyko wystąpienia choroby wrzodowej, a zwłaszcza krwawień z przewodu pokarmowego
Alkohol zwiększa ryzyko działania hepatotoksycznego (uszkodzenia wątroby) przy równoczesnym stosowaniu m.in.: witaminy A i paracetamolu.


Sok grejfrutowy na popitkę?

Wszystkim znana i praktykowana na imprezach interakcja. Naukowcy zbadali, że furanokumaryny znajdujące się w soku grejfrutowym są odpowiedzialne za hamowanie enzymów wątrobowych, które metabolizują wiele leków ale także alkohol. Jaki jest efekt brania soku grejfrutowego na popitkę? Stężenie etanolu we krwi utrzymuje się dłużej, gdyż etanol jest wolniej metabolizowany. Sami oceńcie czy to dobra popitka. Na koniec warto podkreślić, że najrozsądniej jest nie łączyć ŻADNYCH LEKÓW z alkoholem, gdyż przewidzenie konsekwencji ewentualnych, niepoznanych jeszcze interakcji jest trudne.




Źródła:
Dehydrogenaza alkoholowa i metabolizm alkoholu etylowego w mózgu, Wojciech Jelski, Barbara Grochowska-Skiba, Maciej Szmitkowski
Interakcje leków z pożywieniem
, Katarzyna Korzeniowska, Anna Jabłecka
Interakcja alkoholu i leków, Jacek Brzeziński
http://www.leki-informacje.pl/
http://pl.wikipedia.org

Interakcje z alkoholem cz.1

Święta Bożego Narodzenia tuż tuż. Wraz ze świętami do drzwi puka wujek „obżartuch” i ciotka „wątroba”, a w niejednej szafie, w ciemnościach czai się babcia „żołądkowa gorzka”.
Wielu z nas zastanawia się, czy i jakie leki można łączyć z alkoholem. Niestety interakcji jest tak wiele, że trudno będzie mi je wymienić choćby w zadowalającej części. Postaram się jednak przybliżyć, co możemy bezpiecznie zażywać spożywając alkohol oraz jednocześnie przestrzec przed tym, czego absolutnie nie łączyć z alkoholem, a co możemy kupić w aptece bez recepty na popularne dolegliwości żołądkowe, wątrobowe, przeziębieniowe, bólowe i inne.

Cóż może się nam przytrafić złego w święta?

Zgaga. Oto jedna z palących ciotek, której unikamy jak ognia. Na zgagę zazwyczaj bierzemy ranitydynę [Ranigast MAX, Raniberl MAX] oraz pantoprazol [Controloc Control, Anesteloc].
Zacznijmy od ranitydyny. Wydalana jest głównie z moczem i w niewielkim stopniu jest metabolizowana w wątrobie. Nie hamuje aktywności oksygenazy związanej z wątrobowym cytochromem P-450. Wydaje się, że w związku z tymi cechami nie powoduje interakcji z alkoholem i można ją bezpiecznie stosować. Stwierdzono jednak jeden przypadek wykorzystania ranitydyny w celach przestęczych! Ranitydyna bowiem achodzi w interakcje z alkoholem etylowym. Hamując dehydrogenazę alkoholową IV zlokalizowaną przede wszystkim w żołądku, zmniejszają metabolizm pierwszego przejścia etanolu i tym samym zwiększają jego biodostępność [Rafał Celiński Rafał Skowronek,Czesław Chowaniec, Niezwykły przypadek przestępczego podania ranitydyny] Uwaga dla palaczy – palenie tytoniu zmniejsza skuteczność ranitydyny!

Lepszym jednak wyjściem jest według mnie pantoprazol. Badania pokazują, że pantoprazol nie ma wpływu na metabolizm substancji metabolizowanych przez CYP 2E1 (enzym uczestniczący w metabolizmie etanolu). Można go więc łączyć z alkoholem.

Niestrawność.
Sądzę, że najbezpieczniejszym jest stosowanie alkoholowych wyciągów ziołowych, które na pewno nie dają interakcji z alkoholoem, np. krople żołądkowe. Wyciągi ziołowe w tabletkach takie jak Raphacholin, Sylimarol czy składniki olejków np. Terpichol nie zagrażają nam interakcjami.

Bóle głowy i przeziębienie.
Tu mamy już więcej problemów. Składnikami leków przeciwbólowych są zazwyczaj: paracetamol [Apap, Gripex, Theraflu, Coldrex, Saridon], ibuprofen [Ibumprom, Ibum], kwas acetylosalicylowy [Alka-Seltzer, Aspiryna, Polopiryna S, Etopiryna], kodeina [Solpadeine].
Na kaszel suchy również kodeina: [Thiocodin], dekstrometorfan [Acodin], na kaszel mokry ambroksol [Mukosolvan, Flavamed, Ambrosol].

Zacznijmy od zabójczej pary nr 1. Paracetamol i alkohol. Niezła z nich parka! Nie dadzą wątrobie spokoju, dopóki jej nie zniszczą. Dlaczego? Niestety, dotychczas nie udało się jednoznacznie ustalić dokładnego mechanizmu prowadzącego do uszkodzenia komórek wątroby. Mówi się o addytywnym działaniu toksycznym alkoholu i metabolitu paracetamolu N-acetylo p-benzochinoiminy (NAPQI). Być może fakt, iż paracetamol jest metabolizowany z udziałem cytochromu P-450 podobnie jak częściowo etanol jest przyczyną takiego stanu rzeczy? Są to jednak tylko przypuszczenia. Należy jednak pamiętać, że ABSOLUTNIE NIE MOŻNA łączyć wódki z paracetamolem i nie brać Theraflu na popitkę.
Kwas acetylosalicylowy wydawał się być może bezpieczny, szczególnie ten brany na kaca w postaci Alka-Seltzer. Należy jednak pamiętać, o tym, co jest napisane w ulotce, a mianowicie: „nie należy pić alkoholu ze względu na zwiększone ryzyko ukszodzenia błony śluzowej przewodu pokarmowego i nasilenie owrzodzeń oraz krwawień”.

Jeśli chodzi o ibuprofen, jak w przypadku każdego NLPZ, zwiększy ryzyko owrzodzeń przewodu pokarmowego oraz krwawień w połączeniu z alkoholem. Wydaje się jednak najbezpieczniejszy spośród leków przeciwbólowych.

Kolejna koleżanka – Kodeina. Wykazuje działanie ośrodkowe i jest metabolizowana głównie w wątrobie do dobrze znanej morfiny. Stosowana zarówno przeciwbólowo [Solpadeine] jak i przeciwkaszlowo [Thiocodin]. Stosowana z alkoholem, lekami przeciwlękowymi, przeciwdepresyjnymi, przeciwhistaminowymi czy nasennymi może nasilać hamujące działanie na ośrodkowy układ nerwowy i oddechowy. Zatem w trakcie jednoczesnego spożycia leku i alkoholu można zaobserwować u niektórych takie objawy jak zawroty głowy, osłabienie, spadek refleksu dezorientacja i senność oraz, w poważniejszych przypadkach, zahamowanie ośrodka oddechowego, czy spadek ciśnienia tętniczego.
ZABRONIONE JEST ŁĄCZENIE KODEINY I ALKOHOLU!

Dekstrometorfan również działa ośrodkowo, podobnie jak kodeina, hamuje ośrodek kaszlu w rdzeniu przedłużonym i nasila hamujący wpływ alkoholu na OUN. Podobnie jak w przyadku kodeiny NIE WOLNO ŁĄCZYĆ Z ALKOHOLEM!

Jak poradzi sobie wobez tego z suchym kaszlem? Można spróbować złagodzić objawy syropem prawoślazowym (ma trochę alkoholu:)) lub innymi powlekającymi środkami dostępnymi bez recepty [pastylki do ssania Isla, Vocaler itp.]

Cóż na mokry kaszel? Choć ambrosol wydaje się bezpieczny osobiście polecam syrop tymiankowy na etanolu :))

Kolejny wpis pojawi się między świętami i będzie dotyczył kaca, metabolizmu alkoholu i i m.in. tego, dlaczego sok grejfrutowy jako popitka sprawia, że alkohol dłużej utrzymuje w stanie upojenia :)

A tymczasem...
Wszystkim czytelnikom bloga pragnę złożyć serdeczne życzenia. Życzę pokoju serca, który przelewa się na innych rodząc wzajemną miłość i dobro w rodzinach. Życzę głębokiego przeżycia świąt Narodzin Jezusa dla tych, którzy w Niego wierzą i dla tych, którzy nie wierzą. Oby te Święta były piękniejsze niż poprzednie, obyśmy patrzyli sercem, bo jak usłyszał Mały Książe od liska: „Dobrze widzi się tylko sercem. Najważniejsze jest niewidoczne dla oczu”.

Acetylocysteina i antybiotyki

Okres przeziębieniowy trwa. W aptece pojawia się coraz więcej pacjentów z receptami na antybiotyki. Co powinniśmy o nich wiedzieć?

Jest wiele grup i podgrup leków działających przeciwbakteryjnie. Trudno było mi je ogarnąć na studiach. Są jednak dwie grupy tych leków, na które trzeba zwrócić szczególną uwagę w aptece. Są to fluorochonolony i tetracykliny.

Dla przypomnienia: Do fluorochinolonów należą m.in. - ciprofloksacyna [Cipronex, Cipronol], ofloksacyna [Tarivid], norfloksacyna [Nolicin], lewofloksacyna [Levoxa]. Wśród tetracyklin możemy zaś wyróżnić popularną doksycyklinę [Unidox Solutab, Doxyciclinum TZF]. Dlaczego na te dwie grupy antybiotyków należałoby spojrzeć czujnym okiem? Zarówno fluorochinolony jak i tetracykliny wchodzą w interakcję z lekami zobojętniającymi sok żołądkowy a także z preparatami zawierającymi w swoim składzie jony wapnia, magnezu, glinu, żelaza, bizmutu czy cynku. Równoczesne zażywanie tych preparatów skutkuje tworzeniem niewchłanialnych związków kompleksowych a w efekcie zmniejszeniem stężenia antybiotyku w surowicy nawet do 80%!

Na czas terapii antybiotykowej należałoby więc odstawić wszelkie preparaty wapnia [Vitrium Calcium], preparaty multiwitaminowe [Plusz Żelazo, Multiwitamina], środki na zgagę [Alugastrin], preparaty magnezowe [Maglek, Magne B6] itp. Jeśli odstawienie tych preparatów jest niemożliwe, należy poinformować pacjenta, że można je zażywać najwcześniej 2 godziny po połknięciu antybiotyku.

Zdarza się, że pacjenci przychodzą z receptą na antybiotyk i proszą równocześnie o wapń z witaminą C „na przeziębienie”, bo słyszeli, że pomogło sąsiadce. Trzeba zwrócić uwagę na to, jaki antybiotyk jest przepisany na recepcie. Równocześnie należy pamiętać, że wapń zagęszcza wydzielinę zalegającą w drogach oddechowych i może utrudniać odkrztuszanie, a więc ma działanie przeciwstawne do środków upłynniających wydzielinę takich jak np. acetylocysteina [ACC 600, Fluimucil].

Co jednak z wapniem znajdującym się w pożywieniu? Okazuje się, że nie wpływa on znacząco na wchłanianie omawianych antybiotyków, jeśli przestrzegane jest zachowanie odpowiedniej przerwy. Należy się jednak powstrzymywać od zażywania dawki antybiotyki w trakcie posiłku zawierającego mleko, jogurt czy twarożek.

Jeśli chodzi o środki zobojętniające sok żołądkowy, to należałoby również zwrócić uwagę na ranitydynę i bardzo na nią uważać! Okazuje się, że o ile z ciprofloksacyną można ją bezpiecznie stosować, o tyle łączenie jej z pefloksacyną powoduje zwiększenie toksyczności antybiotyku!

Zdarza się także, że „antybiotykowi pacjenci” proszą o ACC.

Kilka słów przypomnienia o acetylocysteinie. Acetylocysteina jest pochodną aminokwasu cysteiny. Działa sekretolitycznie (upłynnia wydzielinę) i sekretomotorycznie (ułatwia odkrztuszanie wydzieliny z dróg oddechowych).Dawka dobowa acetylocysteiny wynosi od 400 mg do 600 mg w 2 lub 3 dawkach podzielonych na dobę dla osób powyżej 14 roku życia.

Tabletki ACC należy przyjmować po posiłku. Tabletkę musującą należy rozpuścić w 1⁄2 szklanki wody i wypić natychmiast po rozpuszczeniu. Ostatnią dawkę leku ACC należy podać najpóźniej 4 godziny przed snem.

Podczas leczenia zaleca się przyjmowanie zwiększonej ilości płynów.

Jednoczesne stosowanie acetylocysteiny i leków przeciwkaszlowych może spowodować

niebezpieczne zaleganie wydzieliny na skutek zmniejszenia odruchu kaszlowego.

Jaki związek ma ACC z antybiotykami?

Z karty charakterystyki Produktu leczniczego:

„Chlorowodorek tetracykliny (z wyjątkiem doksycykliny) i acetylocysteinę należy podawać

oddzielnie, zachowując co najmniej dwugodzinną przerwę.

Istniejące doniesienia o inaktywacji antybiotyków przez acetylocysteinę i inne leki mukolityczne

dotyczą jedynie doświadczeń in vitro, w których wymienione substancje mieszano ze sobą

bezpośrednio. Jednak ze względów bezpieczeństwa acetylocysteinę i doustnie podawane

antybiotyki należy przyjmować oddzielnie, w odstępie co najmniej 2 godzin. Nie dotyczy to

cefiksymu i lorakarbefu.

Opisane niezgodności in vitro dotyczyły zwłaszcza półsyntetycznych penicylin, tetracyklin,

cefalosporyn i aminoglikozydów. Nie wykazano niezgodności acetylocysteiny z takimi

antybiotykami, jak amoksycylina, doksycyklina, erytromycyna, tiamfenikol i cefuroksym. ”

Jeśli nie pamiętam w danej chwili do jakiej grupy należy antybiotyk i czy wykazuje interakcje z acetylocysteiną (np. z Fluimucilem na recepcie) zawsze zalecam 2 godzinną przerwę. Niestety, sprawa bardzo się komplikuje a i dla pacjenta jest dość kłopotliwa.

Antybiotyk zazwyczaj przyjmuje się 2 razy dziennie, co 12 godzin rano i wieczorem. Do tego dochodzi probiotyk łykany zazwyczaj w południe. Kiedy więc zażyć ACC czy Fluimucil? O ile acetylocysteina ma być przyjmowana raz dziennie, nie jest to specjalnie kłopotliwe. Gorzej jednak, jeśli ma być przyjmowana 2-3 razy dzienie! Zaczyna nam brakować godzin w ciągu dnia!

Warto rozpisać pacjentowi godziny przyjmowania każdego z preparatów. Zapewniam, że jeśli tego nie zrobimy, pacjent nie będzie już pamiętał żadnego naszego zdania po wyjciu z apteki... Czasem jednak nie ma na to czasu...

Przykładowa recepta.

Jak należałoby rozpisać przyjmowanie leków?

Kilka ciekawostek na koniec z cyklu: Czy wiesz, że...?

czy wiesz, że....

...acetylocysteina stosowana dożylnie jest odtrutką (antidotum) na paracetamol?

…tetracykliny upośledzają wchłanianie witamin z grupy B?

…aminoglikozydy zwiększają działanie nefrotoksyczne NLPZ -ów?

… cefazolina daje niezgodność farmaceutyczną z kwasem askorbowym (askorbinowym, witaminą C)?
 

INTERAKCJE:

Na receptę	Na receptę/bez recepty	Działanie
Antybiotyki	preparaty zawierające jony glinu, magnezu, cynku, bizmutu, żelaza	NIE ŁĄCZYĆ! zmniejszenie wchłaniania niektórych antybiotyków
Antybiotyki	acetylocysteina [ACC, Fluimucil]	NIE ŁĄCZYĆ! inaktywacja antybiotyków (zachować conajmniej 2-godzinny odstęp w zażywaniu)
Acetylocysteina [ACC, Fluimucil]	Preparaty z wapniem	NIE ŁĄCZYĆ działanie przeciwstawne

Interakcje z Furaginą

Grudzień już się rozpoczął, a wraz z nadejściem grudnia, nadchodzą pacjenci z przeziębionym pęcherzem moczowym. Otóż okazuje się, że raz zakażony pęcherz moczowy systematycznie co najmniej raz do roku boleśnie o sobie przypomina.
Pacjenci z wymienionym wyżej problemem najczęściej znają dobrze swoją przypadłość i sami proszą o Urofuraginę, która jest dostępna bez recepty. Czy rozsądne jest używanie ciągle tego samego chemioterapeutyku? Co z opornością bakterii? Dla przypomnienia kilka słów o furaginie.

Mechanizm działania omawianego leku na bakterie jest bardzo złożony i skomplikowany. Substancja czynna działa wielokierunkowo, dlatego nie odnotowano od wielu lat, by bakterie wytworzyły oporność na furaginę. To dobra wiadomość dla wszystkich pacjentów z nawracającymi zakażeniami dróg moczowych!
O czym warto poinformować pacjenta?
Na pewno należy wspomnieć o dawkowaniu. Pierwszego dnia leczenia powinno się zażyć 100mg furaginy (2 tabletki) 4 razy na dobę. W kolejnych dniach 100mg trzy razy na dobę. Leczenie trwa ok 7 dni. Jeśli poprawa nie nastąpi po 3-4 dniach, należy udać się do lekarza.
Furagina wydala się z moczem w ok. 13% przyjętej dawki, co wystarcza by osiągnąć MIC w moczu (minimalne stężenie bakteriostatyczne w moczu) dla ok. 81% bakterii, na które działa. Mocz jest bowiem środowiskiem, w którym ma działać omawiany lek. Furaginę należy przyjmować z wysokobiałkowym pokarmem. Oto pierwsza bardzo ważna interakcja leku z żywnością, o której trzeba powiedzieć pacjentowi. Przyjmowanie leku z pokarmem białkowym zwiększa bowiem procent wydalonej z moczem furaginy nawet o 40-50% ! W efekcie skuteczność terapii jest o wiele większa! Białko dodatkowo zwiększa biodostępność pochodnych nitrofuranu, do których zaliczamy furaginę. Innymi słowy – dzięki białku furagina lepiej się wchłonie i osiągnie większe stężenie w osoczu a więc i w moczu, co zwiększy jej efektywność.

Najsilniejsze działanie furagina wykazuje w kwaśnym środowisku (pH 5,5). Środowisko zasadowe osłabia jej działanie. Jednocześnie trzeba pamiętać: (cyt. ChPl) "Nitrofurany w moczu o odczynie słabo kwaśnym oraz w moczu o odczynie zasadowym rozkładają się. Wstrzymuje to wchłanianie zwrotne oraz przyspiesza wydzielanie, a także zostaje wstrzymane przenikanie do tkanek. Odwrotnie – kwaśne środowisko moczu sprzyja przekształceniu nitrofuranów w całe cząsteczki, które łatwo rozpuszczają się w lipidach oraz dobrze przenikają do tkanek. W wyniku tego poprawia się ich wchłanianie zwrotne, kumulacja w tkankach oraz wzrasta ryzyko objawów toksycznych. Dlatego też nie zaleca się przyjmowania jednocześnie z nitrofuranami kwasu askorbinowego oraz innych leków zakwaszających mocz." Często zdarza się, że lekarze zapisują pacjentom wit. C wraz z furaginą. Czy to dobrze? Zwiększa to z jednej strony jej toksyczność a z drugiej poprawia jej działanie przeciwbakteryjne...


Udowodnion także, że witaminy z grupy B, podobnie jak pokarm białkowy zwiększają biodostępność furaginy! Warto zapytać jakie leki przyjmuje pacjent!

Są jednak leki dostępne bez recepty, których zażywać z furaginą nie wolno, gdyż zmniejszają jej skuteczność działania. Jednoczesne podawanie leków alkalizujących, które zawierają trójkrzemian magnezu (Magisan) zmniejsza wchłanianie furaginy.
W moim przekonaniu również inne leki alkalizujące zmniejszające kwaśność żołądka (Alugastrin, Rennie) powinno się na ten czas odstawić.

Informacja z innej beczki, ale również może okazać się przydatna: Pacjenci z zakażeniem dróg moczowych często otrzymują zlecenie na badanie moczu. Zwykle to posiew. Trzeba jednak wiedzieć, że badanie glukozy w moczu podczas podawania pochodnych nitrofuranu nie ma większego sensu. Stwierdzano bowiem fałszywie dodatnie wyniki oznaczeń glukozy w moczu z użyciem roztworów Benedict’a i Fehling’a. Wyniki oznaczeń glukozy w moczu wykonywanych metodami enzymatycznymi były prawidłowe.

Jak widać z powyższego wpisu – znajomość interakcji leków z żywnością i z innymi lekami bywa bardzo przydatna. Okazuje się bowiem, że w sposób łatwy a jednocześnie nieobciążający pacjenta ani finansowo ani wątrobowo, można zwiększyć skuteczność terapii. Nieznajomość interakcji może natomiast pacjentowi niejednokrotnie zaszkodzić.


INTERAKCJE:

Bez recepty	Żywność/bez recepty	Działanie
Furagina [UroFuragina, Neofuragina]	pokarm białkowy, witaminy z grupy B	MOŻNA ŁĄCZYĆ zwiększenie skuteczności terapii
Furagina [UroFuragina, Neofuragina]	witamina C	NIE ŁĄCZYĆ! zwiększenie toksyczności furaginy
Furagina [UroFuragina, Neofuragina]	trójkrzemian magnezowy	NIE ŁĄCZYĆ! zmniejszenie skuteczności terapii